تأثیر مهارتهای ارتباطی با رویکرد دینی بر عزت نفس و سلامت روانی دانش آموزان

زمینه و هدف :

سلامت روانی و عزت نفس پدیده های روانشناختی هستند که از دیرباز مورد توجه روانشناسان، پزشکان وعالمان دینی، متاثر از مجموعه ای از عوامل اجتماعی وشناختی است.
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد دینی بر عزت نفس و سلامت روانی دانش آموزان پسران بود.
روش بررسی: روش پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود.
ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (1986) و پرسشنامه، سلامت عمومی گلدبرگ (1988) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر زنجان در سال تحصیلی 1390-91 بود که از بین آنها به صورت تصادفی و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 60 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. مداخله آزمایشی (مهارت های ارتباطی با رویکرد دینی) بر روی گروه آزمایش به مدت پانزده جلسه 90 دقیقه ای و یکبار در هفته اجرا شد، به منظور تحلیل داده ها، از آزمون های آماری تحلیل کواریانس استفاده گردید.
یافته ها:
نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین عزت نفس (F=44.64 و P<0.0001) و سلامت روانی ( F=85 و P=0.0001) گروه آزمایش وکنترل وجود دارد.
نتیجه گیری :
آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد دینی موجب بهبود عزت نفس وسلامت روانی دانش آموزان می شود.

پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت :
پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (1967) به منظور سنجش میزان احساس ارزش دانش آموزان ودانشجویان در زمینه های اجتماعی و تحصیلی ساخته شده است. او با این فرض که عزت نفس خصیصه ای نسبتا ثابت است براساس تجدید نظری که روی مقیاس راجر و دایموند (1954) انجام داد آن را تهیه کرده است. این پرسشنامه مشتمل بر پنج موضوع است که عبارت است از انجام تکالیف آموزشی، روابط اجتماعی، خانواده، خود و آینده و دارای چهار خرده مقیاس است. عزت نفس کلی، عزت نفس اجتماعی (همسالان)، عزت نفش خانوادگی (والدین)، عزت نفس تحصیلی (آموزشی).